روز عرفه یکی از روزهای مهم برای مسلمانان و از جمله شیعیان است
نيايش در عرفه
از ويژگىهاى روز عرفه دعا و نيايش به درگاه ربوبى است. پيشوايان معصوم(ع) با استفاده از موقعيت معنوى روز عرفه، مردم را به راز و نياز و تقويت پيوند با سرچشمه کمالات ترغيب و تشويق مىکردند چرا که اساس شخصيت حقيقى انسان و ارزش او به اندازه ارتباطش با خداوند متعال تعيين مىشود. قرآن مىفرمايد: “اى پيامبر بگو، پروردگارم براى شما ارزشى قائل نيست اگر دعاى شما نباشد.”(فرقان / 77)
امام حسين(ع) با استفاده از فضاى معنوى روز عرفه در صحراى عرفات و در دامنه کوه جبلالرحمه مناجات زيباى خود را زمزمه کرده و آواى ملکوتىاش نه تنها در ميان حاجيان خانه خدا در صحراى عرفات طنينانداز بود بلکه آن نيايشهاى عاشقانه در طول تاريخ، دلهاى مشتاق را تحت تاثير قرار داده است. آن حضرت در فرازى از دعا مىفرمايد: پروردگارا، تفکر من در آثار و نشانههاى تو موجب دورى ديدار مىگردد پس مرا به خدمتى وادار که با تو پيوندم دهد، چگونه بر وجود تو به چيزى استدلال شود که در وجودش به تو نياز دارد؟
آيا غير تو را ظهورى است که براى تو نيست و غير تو آن قدر آشکار است تا تو را آشکارتر کند؟ معبودا! کى بودهاى که نيازمند دليلى باشى تا برتو دلالت کند و کى دور بودهاى تا آزار ما را به تو بر ساند؟!
کى رفتهاى زدل که تمنا کنم ترا
کى گشتهاى نهفته که پيدا کنم ترا
با صدهزار جلوه برون آمدى که من
با صد هزار ديده تماشا کنم ترا
غايب نگشتهاى که شوم طالب حضور
پنهان نبودهاى که هويدا کنم ترا